‘In mijn beeldtaal zoek ik de dubbelheid op’ Anoek Steketee (1974) ,,
Dream City is het resultaat van een wereldwijd onderzoek dat ik samen met schrijfster Eefje Blankevoort gedaan heb naar de geconstrueerde wereld van het pretpark.
Tijdens een reis door de Koerdische regio van Irak stuitten we bij toeval op een mooi, in het groen aangelegd pretparkje, Dream City geheten. De oorlog was nog in volle gang: de kranten stonden elke dag vol met berichten over aanslagen, ontvoeringen en sektarisch geweld. Maar in Dream City was het gemoedelijk. We maakten een rondje in het reuzenrad, dronken mierzoete frisdrank, hingen rond en raakten in gesprek met andere bezoekers. Mensen vertelden openhartig over hun leven, hun geluk, hun angsten en hun toekomstdromen. Groepen die elkaar buiten de hekken van het park naar het leven stonden - Koerden, Sjiieten, Soennieten, Amerikaanse soldaten, christenen en moslims - liepen hier naast elkaar. Het contrast tussen deze idylle en de buitenwereld kon niet groter zijn. Het had iets surreëls.
,,We besloten op zoek te gaan naar meer van dit soort plekken, en daarbij speciaal te op de manier waarop een pretpark symbool staat voor een land. Tussen 2006 tot 2009 voerde die zoektocht ons naar onder meer Libanon, Israël en de Palestijnse gebieden, Rwanda, Indonesië en de Verenigde Staten. ,,
Na de middelbare school wilde ik aanvankelijk geschiedenis studeren, maar de Kunstacademie in Den Haag lonkte, dus gooide ik het roer om. Ik was al vrij vroeg geïnteresseerd in het maken van autonoom werk in plaats van zuiver journalistiek te fotograferen. Na mijn afstuderen heb ik een tijdje voor theatergezelschappen gefotografeerd. De post-doc opleiding fotografie aan de St.Joost Academie in Breda heb ik halverwege afgebroken: ik wilde naar Iran, voor een langlopend project. Daar ontmoette ik in 2003 Eefje, die tijdelijk in het land woonde en bezig was met haar afstudeerscriptie. Zij hielp mij tijdens het fotograferen. Samen spraken we mensen op straat aan en bouwden we een studiootje om hen heen. We hadden boeiende ontmoetingen kwamen soms in absurde situaties terecht, die een interessant inkijkje gaven in de Iraanse samenleving. Vanaf dat moment zijn we meer projecten samen gaan doen. Ons samenwerkingsverband bleek een goede manier te zijn om werk gepubliceerd te krijgen. Mijn blik is poëtisch en suggestief, terwijl Eefjes schrijfstijl juist nuchter en journalistiek is. Dat vormt een mooi tegenwicht.
,, Documentaire fotografie is een interpretatie van een bestaand verhaal of gegeven. Dat kan onderzoekend zijn of registrerend, maar het is altijd een gekleurde invulling van de maker. De onderwerpen die ik kies lijken luchtig, maar ze hebben vaak een zware, grimmige ondertoon. Mijn interesse gaat uit naar plekken waar fictie al een belangrijke, symbolische rol vervult, zoals de pretparken uit Dream City. In mijn beeldtaal zoek ik die dubbelheid ook op. Ik werk langzaam en plan van te voren, maar binnen die strakke organisatie laat ik dingen graag spontaan gebeuren.”
Anoek Steketee: www.anoeksteketee.com
Eefje Blankevoort & Arnold van Bruggen: www.prospektor.nl