Project: Ik ben jou
Fotograaf: Milou Abel
Medium: Dummy (later handgemaakte oplage van 300)
De jonge fotografe Milou Abel heeft zich met ‘Ik ben jou’ gestort op het verhaal van een stadgenote met een complexe persoonlijkheid. Zelf zegt ze hierover: ‘Dagelijks zag ik haar lopen. Geïntrigeerd door haar intense voorkomen besloot ik haar aan te spreken om te vragen of ik haar mocht fotograferen.’ Daar kreeg Abel toestemming voor ‘Daarna was het telkens wanneer ik haar huis binnenkwam, alsof ik haar paradijs betrad.’ Het fotograferen werd bijna vanzelfsprekend gevoegd bij een van de vele vaste onderdelen in het leven van de vrouw: ‘We pasten kleding, aten roze koeken bij de koffie en zij poseerde voor mijn camera. Ik leerde via haar ook de jonge vrouw kennen die altijd schreeuwt: “Ik ben jou, ik ben jou, ik ben jou”.
Vanuit deze intensieve relatie is een documentaire ontstaan, samengesteld uit nieuw gemaakte foto’s en oude privéfoto’s. Alles vertaald naar een boekconcept met een ‘dubbele vouwtechniek’, zodat de foto’s op de rechter- en linkerzijde van het boek zich steeds op een andere manier laten combineren als verschillende identiteiten die over elkaar zijn gelegd. De fysieke gewaarwording van het bladeren in dit handgemaakte boek, samen met de gelaagdheid van de fotografie, versterken het beeld van een zeer liefdevol samengesteld boek.
Project: ik ben jou
Photographer: Milou Abel
Medium: Dummy (later hand-made in an edition of 300)
With ik ben jou (‘I am you’), young photographer Milou Abel plunged into the story of someone from the same city. She explains it thus: ‘I saw her walking along Oudegracht every day. Intrigued by her intense presence, I decided to ask her if I could photograph her. She agreed. After that, every time I entered her house I felt I was walking into her paradise. The photography became a natural part of her many rituals. We tried on clothing and ate pink biscuits with our coffee, and she posed for my camera. Through her I also got to know the young woman who always screamed: ‘ik ben jou, ik ben jou, ik ben jou’.
Out of this special relationship between the woman and the photographer, a documentary resulted, composed of newly taken photographs and photographs from earlier times, drawn from her personal archive. Everything was gathered into a book made with a ‘double-fold technique’ so that the photographs on the right and left pages are paired differently all the time, like different identities place on top on each other. The fragility of the purposefully self-made book and the layered quality of the photography enhances this loving portrait.