Na de middelbare school wilde ik aanvankelijk geschiedenis studeren, maar de Kunstacademie in Den Haag lonkte, dus gooide ik het roer om. Ik was al vrij vroeg geïnteresseerd in het maken van autonoom werk in plaats van zuiver journalistiek te fotograferen. Na mijn afstuderen heb ik een tijdje voor theatergezelschappen gefotografeerd. De post-doc opleiding fotografie aan de St.Joost Academie in Breda heb ik halverwege afgebroken: ik wilde naar Iran, voor een langlopend project. Daar ontmoette ik in 2003 Eefje, die tijdelijk in het land woonde en bezig was met haar afstudeerscriptie. Zij hielp mij tijdens het fotograferen. Samen spraken we mensen op straat aan en bouwden we een studiootje om hen heen. We hadden boeiende ontmoetingen kwamen soms in absurde situaties terecht, die een interessant inkijkje gaven in de Iraanse samenleving. Vanaf dat moment zijn we meer projecten samen gaan doen. Ons samenwerkingsverband bleek een goede manier te zijn om werk gepubliceerd te krijgen. Mijn blik is poëtisch en suggestief, terwijl Eefjes schrijfstijl juist nuchter en journalistiek is. Dat vormt een mooi tegenwicht.
,, Documentaire fotografie is een interpretatie van een bestaand verhaal of gegeven. Dat kan onderzoekend zijn of registrerend, maar het is altijd een gekleurde invulling van de maker. De onderwerpen die ik kies lijken luchtig, maar ze hebben vaak een zware, grimmige ondertoon. Mijn interesse gaat uit naar plekken waar fictie al een belangrijke, symbolische rol vervult, zoals de pretparken uit Dream City. In mijn beeldtaal zoek ik die dubbelheid ook op. Ik werk langzaam en plan van te voren, maar binnen die strakke organisatie laat ik dingen graag spontaan gebeuren.”
Anoek Steketee: www.anoeksteketee.com
Eefje Blankevoort & Arnold van Bruggen: www.prospektor.nl